Jak wygląda dzień pracy opiekuna medycznego? [BLOG]
/in , , /by

Na czym polega praca opiekuna medycznego?

Jest to niewątpliwie zadanie, które wymaga nie tylko odpowiedniego wykształcenia i umiejętności, ale przede wszystkim empatii, cierpliwości oraz poświęcenia. Opiekunowie medyczni, pracujący w placówce lub w prywatnych domach, zajmując się osobami starszymi, chorymi, niepełnosprawnymi lub niesamodzielnymi, zapewniają im kompleksową opiekę i wsparcie w codziennym życiu.

Zakres zadań opiekuna medycznego jest szeroki. Obejmuje on podstawową opiekę higieniczną, która polega na pomocy w myciu, ubieraniu, karmieniu czy zmianie pozycji. Ponadto takie osoby są odpowiedzialne za podawanie leków, wykonywanie drobnych zabiegów pielęgnacyjnych, monitorowanie stanu zdrowia i zmian w samopoczuciu podopiecznych. Obowiązki dotyczą także organizowania czasu wolnego, np. poprzez czytanie książek, spacery, wspólne gry czy rozmowy. Takie czynności mają ogromny wpływ na ich komfort psychiczny.

Jak wygląda dzień pracy opiekuna medycznego?

Jeśli chodzi o pracowników placówek medycznych, dzień rozpoczyna się od przyjęcia dyżuru. Następnie miejsce ma przygotowanie stanowiska pracy z zachowaniem zasad dbałości o swoje bezpieczeństwo. Mowa tutaj o odpowiednim ubiorze, rękawiczkach ochronnych oraz obuwiu. Warto, by opiekunowie omówili stan zdrowia podopiecznych, zapoznali się z planowanymi wizytami lekarskimi, a także poznali wszelkie zmiany w terapii. Przydatna będzie sporządzona lista zadań, które pracownicy są zobowiązani wykonać w ciągu dyżuru.

Czynności poranne, którymi zajmuje się opiekun medyczny to:
– asysta i pomoc w ubieraniu się osoby, która jest pod jego opieką,
– toaleta poranna,
– przygotowanie i podanie śniadania, nakarmienie – jeśli stan zdrowotny pacjenta tego wymaga,
– wykonanie zaleceń pielęgniarki lub lekarza, np. podawanie lekarstw, pomiary temperatury, ciśnienia tętniczego,
zaprowadzenie chorego na badania, asystowanie przy zabiegach medycznych, odbiór sprzętu z centralnej sterylizatorni.

Do czynności popołudniowych należy:
– przygotowanie i podanie obiadu,
– wykonanie zaleceń pielęgniarki, podobnych jak przy czynnościach porannych.

Do czynności wieczornych należy:
– przygotowanie i podanie kolacji,
– pomiar ciśnienia i aplikacja leków,
– pomoc w toalecie wieczornej,
– przygotowanie do snu – ścielenie łóżka i wietrzenie sali osób chorych.

Na koniec, należy zdać dyżur, wraz ze wszystkimi ważnymi informacjami, osobie przejmującej zmianę.

Choć powyższy opis dotyczy pracy w szpitalu, odnosi się on, przynajmniej częściowo, również do pracy jako opiekun medyczny w innych miejscach, gdyż pomimo różnej specyfiki miejsc pracy podstawowe zadania opiekuna medycznego pozostają takie same.

Dlaczego praca opiekuna medycznego jest tak ważna?

Z roku na rok wzrasta zapotrzebowanie na opiekę medyczną i społeczną, szczególnie w kontekście starzejącego się społeczeństwa. Opiekunowie odgrywają kluczową rolę, gdyż zapewniają możliwość życia w godnych warunkach osobom niesamodzielnym. Ich praca ma nieocenione znaczenie nie tylko dla samych podopiecznych, ale również dla rodzin osób chorych. Bliscy często nie są w stanie samodzielnie zapewnić im ciągłej i profesjonalnej pomocy.

Opiekunowie medyczni to często niewidzialni bohaterowie, którzy na co dzień wykonują trudną pracę, wymagającą poświęcenia i empatii. Ich profesjonalizm, cierpliwość i zrozumienie są fundamentem, na którym opiera się jakość życia wielu osób. Prócz codziennych rytuałów pielęgnacyjnych pracownicy uczestniczą w edukacji zdrowotnej pacjenta, zapewniają pomoc i bezpieczeństwo psychiczno-fizyczne osobie chorej.

Nie jest to zatem jedynie zawód, ale przede wszystkim misja, której nadrzędnym celem jest poprawa jakości życia osób, które wymagają pomocy i opieki. Mimo iż profesja ta wymaga dużego zaangażowania, przynosi jednocześnie ogrom satysfakcji z możliwości niesienia wsparcia dla tych, którzy tego najbardziej potrzebują.

Perspektywy zawodowe opiekuna medycznego [BLOG]
/in , , /by

Wahasz się, czy rzeczywiście warto uczyć się na tym kierunku? A może zastanawiasz się, jakie byłyby Twoje perspektywy zawodowe po zdaniu egzaminu państwowego i gdzie tak naprawdę można pracować dziś jako opiekun medyczny? W tym artykule postaramy się przybliżyć możliwości absolwentów kierunku opiekun medyczny – osób, które zdobyły kwalifikację MED.14 – świadczenie usług medyczno-pielęgnacyjnych i opiekuńczych osobie chorej i niesamodzielnej.

Czy zawód opiekuna medycznego jest w ogóle potrzebny? 

Zdecydowanie tak! Przede wszystkim warto pamiętać, że zawód ten został w 2007 roku stworzony przez Ministerstwo Zdrowia ze względu na braki kadrowe wśród pielęgniarek oraz pielęgniarzy w stosunku do liczby osób chorych i niesamodzielnych wymagających opieki odpowiednio wykwalifikowanych osób. Wziąć należy bowiem pod uwagę fakt, że nasze społeczeństwo, nie tylko w Polsce, ale i w całej Europie, starzeje się i nic nie wskazuje obecnie na to, by trend ten miał się w najbliższych latach odwrócić. Żyjemy coraz dłużej, a liczba urodzeń nie wzrasta. Poza tym zmienia się również sposób, w jaki funkcjonują obecnie rodziny i coraz więcej osób z różnych względów nie może liczyć na wsparcie bliskich w chorobie czy na jesień życia. Istnienie zawodu, jakim jest opiekun medyczny, jest więc jak najbardziej uzasadnione, a jego znaczenie z roku na rok będzie tylko wzrastać.

Praca w zawodzie: domowa opieka nad pacjentami

Wielu osobom w pierwszej kolejności przychodzi pewnie do głowy praca w charakterze opiekuna osób starszych lub chorych i niesamodzielnych w ich domach. Jest to oczywiście jedna z możliwych opcji. Obecnie na rynku funkcjonuje wiele różnych agencji opieki, z którymi współpraca może oznaczać pracę nie tylko w Polsce, ale i za granicą, np. w Niemczech. Poza tym można również założyć własną działalność gospodarczą, w ramach której będzie się oferować usługi opiekuńcze całodobowo, w trakcie dnia lub nocy czy też dorywczo, na godziny.

Praca w zawodzie: placówki ochrony zdrowia i nie tylko

Zastanawiając się nad nauką w zawodzie opiekuna medycznego nie wolno zapominać, że jest to zawód medyczny, co oznacza, że jest on częścią polskiego systemu ochrony zdrowia. Posiadając dyplom zawodowy oraz certyfikat kwalifikacji zawodowej można podejmować więc pracę w różnego typu placówkach ochrony zdrowia i to zarówno na terenie kraju, jak również całej Unii Europejskiej. Etatu szukać można więc m.in. w szpitalach, hospicjach, zakładach opiekuńczo-leczniczych oraz domach i ośrodkach pomocy społecznej. Dodatkowo część specjalistów zajmujących się terapią bądź leczeniem osób chorych i niesamodzielnych może chcieć zatrudniać opiekunów medycznych jako personel pomocniczy. Poza tym zatrudnienie można oczywiście znaleźć również w niepublicznych odpowiednikach tego typu placówek, a także w stowarzyszeniach działających właśnie na rzecz osób chorych i niesamodzielnych.

Zawód opiekuna medycznego a zarobki

Wynagrodzenie opiekunów zatrudnionych w podmiotach leczniczych regulowane jest ustawą o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego dla wybranych pracowników tego sektora. Od lipca 2023 roku pracując w tym zawodzie w placówkach ochrony zdrowia nie można w związku z tym zarabiać miesięcznie mniej niż 5457,69 zł brutto. Ze względu na to, że zawód ten z roku na rok będzie tylko i wyłącznie zyskiwać na znaczeniu, można założyć, że i wynagrodzenie będzie również rosło. W prywatnych podmiotach zarobki mogą okazać się nawet wyższe. Poza tym za granicą mówić możemy o podobnych kwotach, jednak nie w złotówkach a w euro. W Wielkiej Brytanii czy też za naszą zachodnią granicą – w Niemczech – zarabiać można bowiem jako opiekun medyczny nawet ok. 4000 euro na miesiąc. Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe argumenty nie ulega żadnym wątpliwościom, że zawód opiekuna medycznego jest zawodem perspektywicznym i to nie tylko w naszym kraju. Daje on szerokie możliwości pod kątem zatrudnienia, a z samym znalezieniem pracy po ukończeniu szkoły policealnej oraz zdaniu egzaminu państwowego nie powinno być większych problemów.

Technik sterylizacji medycznej – zawód samodzielny lub uzupełniający inne zawody [BLOG]
/in , /by

Stosowanie wielorazowych narzędzi chirurgicznych i zabiegowych, które nie zostały wcześniej we właściwy sposób odkażone, może skończyć się naprawdę poważną infekcją lub zakażeniem. Wystarczy bowiem niewielkie, wręcz niezauważalne uszkodzenie naskórka, by do organizmu przedostały się groźne dla zdrowia patogeny – od wirusów i bakterii po różnego rodzaju grzyby i pasożyty. Zarówno w placówkach ochrony zdrowia, jak również w salonach szeroko pojętej branży beauty kluczowe jest więc prawidłowe odkażanie narzędzi w autoklawie. Specjalistą w tym zakresie jest właśnie technik sterylizacji medycznej. Zawód ten został powołany w celu ustandaryzowania procedur, a co za tym idzie, zwiększeniu bezpieczeństwa podczas przeprowadzania zabiegów medycznych oraz kosmetycznych.

Praca na pełen etat lub jako uzupełnienie pokrewnych kwalifikacji

Zawód ten daje naprawdę szerokie możliwości zatrudnienia. Ze względu na istotną rolę, jaką pełni czystość mikrobiologiczna narzędzi zarówno w medycynie, jak i w branży beauty, osoba posiadająca tytuł technika sterylizacji medycznej nie będzie miała problemu ze znalezieniem pracy. Etat czeka bowiem nie tylko w szpitalach, przychodniach oraz gabinetach lekarskich, stomatologicznych i weterynaryjnych, lecz także w studiach tatuażu, w salonach kosmetycznych oraz fryzjerskich, a nawet w gabinetach odnowy biologicznej. Posiadanie w tym zakresie kwalifikacji potwierdzonych egzaminem państwowym może stanowić ponadto idealne uzupełnienie wykształcenia zdobytego w zawodach pokrewnych, takich jak chociażby:

-technik usług kosmetycznych,

-podolog,

-asystentka stomatologiczna,

-higienistka stomatologiczna.

Technik sterylizacji medycznej jest zawodem niezwykle przyszłościowym także w kontekście planów samego Ministerstwa Zdrowia. Warto mieć bowiem na uwadze, że już w 2019 roku przedstawiony został projekt rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie szczegółowych wymagań sanitarno-higienicznych przy świadczeniu usług fryzjerskich, kosmetycznych, tatuażu i odnowy biologicznej. Zakłada on bowiem możliwość przeprowadzania dezynfekcji i sterylizacji narzędzi wyłącznie przez osoby ze stosownymi uprawnieniami, a więc właśnie przez techników sterylizacji medycznej. W branży beauty zdobycie kwalifikacji w tym zawodzie może zatem oznaczać całkowitą samowystarczalność, także wtedy, gdy rozporządzenie wejdzie w życie bez większych zmian.

Nowe kwalifikacje w rok!

Dużym atutem kształcenia na kierunku technik sterylizacji medycznej w szkole policealnej jest fakt, że nauka trwa tylko dwa semestry. Już w rok można zdobyć więc kwalifikację zawodową MED.12 uprawniającą do samodzielnego przeprowadzania dekontaminacji i rozpoczęcia pracy w nowym zawodzie bądź też świadczenia usług kosmetycznych, fryzjerskich lub tatuażu bez pomocy osób trzecich. W przypadku osób świadczących usługi w branży beauty posiadanie tytułu technika sterylizacji medycznej zwiększy zaufanie klientów do usługodawców w związku ze wzrostem ich poczucia bezpieczeństwa.

Ucz się na technika sterylizacji medycznej tak, jak Ci pasuje!

Dla osób, które szukają alternatywy dla kontynuowania edukacji na uczelniach wyższych, także bez matury, bądź też chcą przebranżowić się lub uzupełnić posiadane już kwalifikacje, jest to idealny kierunek nie tylko ze względu na sam program, lecz także ze względu na tryb nauczania. W naszej medycznej szkole policealnej uczyć się na technika sterylizacji medycznej można bowiem zarówno w systemie dziennym, jak również stacjonarnym oraz zaocznym. Dzięki temu zdobywanie nowej wiedzy i umiejętności bez problemu można pogodzić z innymi obowiązkami i aktywnościami. Z łatwością można więc łączyć naukę z pracą dorywczą lub na etat. Poza tym dzięki różnym trybom nauczania można jednocześnie kształcić się na dwóch uzupełniających się kierunkach. Podejmując kształcenie na jednym kierunku w systemie stacjonarnym, a na drugim w systemie zaocznym, możesz szybciej zdobyć niezbędne kwalifikacje, które pozwolą Ci stać się samowystarczalnym usługodawcą w branży beauty.

Jaki cel ma terapia zajęciowa? [BLOG]
/in , /by

Niektóre osoby bardzo dobrze czują się, wykonując zawód, którego celem jest pomaganie innym ludziom. Przykładem takiej profesji jest m.in. terapeuta zajęciowy. Jego zadaniem jest praca z osobami niepełnosprawnymi, starszymi czy z dziećmi nad ich kondycją psychiczną oraz fizyczną. Odbywa się to poprzez formę rehabilitacji, która ma ułatwić im włączenie się w życie społeczne i wypracowanie niezależności. Terapia zajęciowa pomaga również zorganizować pacjentom czas. W wyniku tego mogą oni zapomnieć o barierach fizycznych, a także psychicznych, które na co dzień stanowią dla nich utrudnienie.

Takie zajęcia są również szansą dla ich uczestników na odkrycie nowego hobby czy pasji. Rozwijane zainteresowania mogą stać się motywacją do życia i działania. Dodatkowo mogą one pomóc osiągnąć szczęście. Terapia zajęciowa charakteryzuje się więc holistycznym podejściem do pacjenta i jego potrzeb, dlatego może przynieść oczekiwane rezultaty nie tylko na polu zawodowym, ale i w jego życiu prywatnym.

Obowiązki terapeuty zajęciowego

Osoba, która wykonuje taki zawód ma do wykonania szereg codziennych zadań, które mają wpływać na ogólne samopoczucie pacjenta. Przede wszystkim terapeuta zajęciowy musi utrzymywać kontakt z lekarzami, którzy zajmują się pacjentem. Ważne jest również to, aby poznać jego otoczenie (np. rodzinę). Może to pomóc lepiej zrozumieć potrzeby czy ograniczenia pacjenta. Jednym z istotnych zadań jest również ocenianie postępów, które zachodzą w trakcie wykonywania zajęć.

Terapeuta zajęciowy może pomóc również wdrożyć pacjenta w posługiwanie się podstawowym sprzętem do rehabilitacji. Kluczowym obowiązkiem, bez którego nie byłoby możliwości wykonywania tego zawodu, jest organizowanie zajęć zarówno dla grup, jak i indywidualnych osób.

Jakie są rodzaje terapii zajęciowej?

Pomoc pacjentom w osiągnięciu przez nich  samodzielności oraz integracji ze społeczeństwem może odbywać się na wiele różnych sposobów. Najczęściej wykorzystuje się do tego takie metody jak:

  • arteterapia (inaczej nazywana terapią poprzez sztukę), czyli tworzenie przez pacjenta dzieł artystycznych lub muzyki (dodatkowo takie zajęcia oferują możliwość ekspresji poprzez taniec, śpiew czy inscenizacje teatralne);
  • estetoterapia, która zakłada przebywanie w bliskości natury oraz kontakt z pięknem otoczenia np. poprzez wyjście do muzeum;
  • ergoterapia, czyli terapia poprzez pracę – zakłada ona wykonywanie różnych aktywności, takich jak np. stolarstwo czy ceramika;
  • kinezyterapia, która oznacza terapię poprzez ruch (np. spacer lub gimnastykę) i skupia się m.in. wokół poprawy kondycji mięśni czy stawów.

Warto również pamiętać o tym, że terapia zajęciowa obejmuje ćwiczenia relaksacyjne. To one pomagają pobudzać zmysły. Wśród nich wymienić można m.in. aromaterapię oddziałującą na węch.

W jaki sposób można zostać terapeutą zajęciowym?

Aby zostać terapeutą zajęciowym wystarczy mieć wykształcenie średnie i skończyć 2-letni cykl kształcenia na tym kierunku w naszej szkole policealnej, a następnie zdać państwowy egzamin zawodowy. W trakcie kształcenia w tym zawodzie słuchacze przygotowywani są do pracy z pacjentami zarówno na zajęciach praktycznych odbywających się w szkole już od pierwszego semestru, a także na praktykach zawodowych, które odbywają się w zewnętrznych placówkach.

Gdzie potrzebna jest terapia zajęciowa?

Można zaobserwować stale rosnącą popularność tego zawodu. Obecnie jest wiele placówek, w których osoba z kwalifikacjami terapeuty zajęciowego jest bardzo potrzebna. Należą do nich m.in.:

  • szkoły specjalne,
  • domy pomocy społecznej,
  • hospicja,
  • sanatoria,
  • oddziały szpitalne.

Warto pamiętać, że taka osoba może przydać się w wielu miejscach, a lista nie kończy się na wyżej wspomnianych placówkach. Jednym z rozwiązań jest także założenie własnej działalności i wykonywanie terapii w domach pacjentów. Taka profesja z pewnością będzie dobrym wyborem w przypadku osób, które mają dużo empatii i chęci niesienia pomocy innym.

Technik usług kosmetycznych – informacje o zawodzie [BLOG]
/in , /by

Z pomocą tego artykułu postaramy się przybliżyć specyfikę zawodu, jakim jest technik usług kosmetycznych oraz wyjaśnimy, czego możesz nauczyć się w naszej medycznej szkole policealnej przez dwa lata nauki na tym kierunku, a także gdzie i w jaki sposób możesz realizować się i rozwijać jako technik usług kosmetycznych po ukończeniu naszej szkoły oraz zdaniu egzaminu państwowego.

Niezbędna teoria i dużo praktyki

Nauka na kierunku technik usług kosmetycznych realizowana jest w naszej szkole policealnej w dwóch obszarach – teoretycznym i praktycznym. Zarówno wtedy, gdy decydujesz się na naukę w trybie dziennym, jak również stacjonarnym – wieczorowym bądź też zaocznym. Punktem wyjścia do wykonywania różnego rodzaju zabiegów pielęgnacyjnych i upiększających jest posiadanie aktualnej wiedzy z dziedziny dermatologii i chemii kosmetycznej oraz znajomość podstaw z zakresu anatomii i fizjologii. Kluczem do sukcesu staje się więc umiejętność zastosowania w praktyce zdobytej na zajęciach wiedzy tak, by wykonany makijaż oraz różnego rodzaju zabiegi pielęgnacyjne dały zadowalający efekt.

Zakres umiejętności zawodowych technika usług kosmetycznych 

Słuchacze kierunku technik usług kosmetycznych zdobywają wiedzę m.in. o wpływie i zastosowaniu kosmetyków czy poszczególnych surowców chemicznych. Poza tym uczą się fizykoterapii, wizażu, a także podstaw psychologii i socjologii, co jest niezwykle istotne w odniesieniu do obsługi klienta. Po ukończeniu tego kierunku osoby, które zdobyły tytuł technika usług kosmetycznych posiadają wiedzę i umiejętności pozwalające przeprowadzić diagnozę stanu skóry oraz wykonywać zabiegi pielęgnacyjne oraz upiększające twarzy, dłoni, stóp i innych części ciała, w tym również zabiegi fizykoterapeutyczne, a także udzielać porad w tych kwestiach. Poza tym nasi absolwenci są przygotowani do samodzielnego prowadzenia oraz organizowania pracy w gabinecie.

Praca po ukończeniu medycznej szkoły policealnej

W obecnych czasach zarówno kobiety, jak i mężczyźni przykładają dużą wagę do swojego wyglądu, więc odpowiednio wykształcony technik usług kosmetycznych nie może narzekać na brak pracy. Zatrudnienie w tym zawodzie można znaleźć zarówno w istniejących już gabinetach bądź centrach SPA i wellness, jak również zakładając własną działalność gospodarczą. Poza tym jako technik usług kosmetycznych można prowadzić własny ośrodek odnowy biologicznej, studio wizażu lub salon stylizacji paznokci oraz pracować w takim miejscu. Ponadto możliwa jest również praca na etacie w różnego rodzaju firmach produkujących bądź dystrybuujących kosmetyki.

Zawód technika usług kosmetycznych polega głównie na świadczeniu usług klientom, którzy oczekują, że usługi świadczy im osoba w pełni wykwalifikowana, czyli posiadająca wiedzę teoretyczną i równie ważne umiejętności praktyczne, bez których nie ma uznania i zadowolenia z wykonanych usług. Nasza szkoła policealna zapewnia pełne przygotowanie zawodowe przez pogłębianie wiedzy teoretycznej równocześnie z nabywaniem i doskonaleniem praktycznych zdolności począwszy już od pierwszego semestru kształcenia.

Kim jest podolog i czym się zajmuje? [BLOG]
/in , /by

W obecnych czasach siedzący tryb życia stał się normą. Mogłoby się wydawać, że dzięki temu odciążamy stopy, które przez cale życie utrzymują ciężar ciała, odpowiadają za prawidłową postawę oraz pozwalają się przemieszczać. Ale nie zawsze tak się dzieje. Niekiedy pojawiają się odciski, deformacje palców i inne dolegliwości. Wówczas może być potrzebna pomoc podologa. A kto to jest i czym dokładnie zajmuje się w swojej praktyce? Nie każdy spotkał się z fachowcem praktykującym ten zawód, dlatego dziś o nim opowiemy.

Czym zajmuje się podolog?

To obco brzmiące słowo pochodzi z języka greckiego i składa się z dwóch wyrazów oznaczających odpowiednio stopę i naukę. Najprostszą definicją jest więc taka, że to nauka o kończynach dolnych. Wykwalifikowany podolog dysponuje szczegółową wiedzą z zakresu anatomii, fizjologii i patofizjologii kończyn dolnych, charakteryzuje procesy patologiczne i objawy chorób kończyn dolnych, a wiedzę tą wykorzystuje w diagnozie stanu stóp oraz doborze i wykonaniu stosownych zabiegów: pielęgnacyjnych, profilaktyczno – leczniczych i terapeutycznych.

Osoba wykonująca ten zawód zajmuje się m.in. rozpoznawaniem:

  • problemów skórnych o różnym podłożu, np. cukrzycowym;
  • wadliwego ustawienia stóp;
  • deformacji palców – np. haluksów;
  • odcisków;
  • modzeli;
  • brodawek;
  • wrastających paznokci;
  • grzybicy stóp oraz paznokci;
  • pękających pięt
  • i innych problemów kończyn dolnych.

Diagnostyka – i współpraca z lekarzami różnych specjalizacji, np. ortopedą bądź dermatologiem – to niejedyny obszar działań podologa. Zajmuje się on także usuwaniem zmian, czyli tzw. pedicure leczniczym. W ramach tego zabiegu fachowiec wykonuje klasyczny pedicure pielęgnacyjny, ale także usuwa odciski, nagniotki czy zakłada klamry na wrastające paznokcie. Pedicure leczniczy jest też częścią kilkuetapowego procesu usuwania grzybicy.

Ważną gałęzią pracy podologa jest projektowanie działań w obszarze profilaktyki i promocji zdrowia. Podolog prowadzi edukację z zakresu higieny i profilaktyki schorzeń stóp u dzieci i dorosłych, w tym profilaktyki zespołu stopy cukrzycowej.

Podolog zajmuje się także szeroko pojętym doradztwem. Podczas konsultacji może podpowiedzieć jaki rodzaj obuwia będzie odpowiedni dla budowy stopy danej osoby, a jakich butów, pozycji i aktywności najlepiej unikać. Może również doradzić w kwestii odpowiedniej pielęgnacji stóp (w tym kosmetyków dobranych do danego rodzaju skóry) i przycinania paznokci oraz pomóc dobrać wkładki ortopedyczne.

W Polsce zawód ten nie jest zaliczany do kategorii zawodów medycznych, lecz jest sklasyfikowany w branży fryzjersko-kosmetycznej. Zawód podologa szybko zyskuje popularność zarówno wśród osób z problemami kończyn dolnych, jak i młodych ludzi, którzy zastanawiają się, czym zająć się zawodowo.

Kształcenie – jak zostać podologiem?

Od roku szkolnego 2021/2022 kształceniem w zawodzie podologa zajmują się szkoły policealne. Nauka na tym kierunku trwa 2 lata (4 semestry) i odbywa się w systemie dziennym lub stacjonarnym. Aby uzyskać kwalifikacje w zawodzie należy zdać państwowy egzamin zawodowy.

Głównym atutem kierunku podolog jest kompleksowe ujęcie tematyki oraz umiejętne połączenie zajęć teoretycznych i praktycznych prowadzonych przez doświadczonych nauczycieli oraz specjalistów.

Kiedy udać się do podologa?

Jest to zależne od indywidualnego przypadku. Jednakże im szybciej problem zostanie wykryty i zajmie się nim fachowiec, tym lepiej. Warto skonsultować się ze specjalistą, gdy tylko coś odbiega od normy, np. pojawia się ból, widoczne zmiany w kolorze paznokci bądź skóry kończyn dolnych itp.

Stan stóp powinny kontrolować szczególnie osoby starsze lub osoby chore na cukrzycę, nadwagę itp. Problemy z kończynami dolnymi mogą pojawić się także w czasie ciąży lub pod wpływem aktywnego trybu życia, dlatego i wówczas należy rozważyć wizytę u specjalisty.

Jak wygląda wizyta u podologa?

Podolog zajmuje się rozwiązywaniem indywidualnych problemów ze stopami, dlatego też wizyta rozpoczyna się od szczegółowego wywiadu. Następnie specjalista rozpoczyna badanie przedmiotowe. Ogląda wówczas kończyny dolne, sprawdza stan i koloryt skóry, ułożenie palców, bolesność itp. Sprawdza także ruchomość stawów. Niekiedy przeprowadza analizę podoskopową. To badanie polega na podświetleniu stóp odpowiednim narzędziem i ocenę kończyn dolnych od strony podeszwy.

Zawód technik farmaceutyczny – na czym polega praca technika farmaceutycznego? [BLOG]
/in , /by

W jednym z poprzednich materiałów omawialiśmy ścieżkę edukacyjną przyszłego technika farmaceutycznego. Dziś opowiemy o tym, jak w praktyce wygląda praca w tym zawodzie. Wyjaśnimy, co może robić osoba z owym tytułem i jak wygląda zakres obowiązków w danym miejscu.

Na czym polega praca w zawodzie?

Technik farmaceutyczny, po skończeniu szkoły policealnej na odpowiednim kierunku, a także po odbyciu praktyk i stażu, może znaleźć zatrudnienie w:

  • aptekach,
  • punktach aptecznych,
  • sklepach zielarsko-medycznych,
  • sklepach zielarsko-drogeryjnych,
  • sklepach specjalistycznych z wyrobami medycznymi,
  • sklepach z kosmetykami naturalnymi,
  • hurtowniach leków, środków higienicznych lub sprzętu medycznego,
  • punktach sanitarno-epidemiologicznych,
  • laboratoriach.

Kompetencje

Ze względu na to, że zawód ten jest zaliczany do zawodów związanych z ochroną zdrowia, technik farmaceutyczny ma ściśle określone kompetencje oraz obowiązki. Są one uwarunkowane miejscem zatrudnienia i zależne od piastowanego stanowiska i doświadczenia danej osoby. Inne czynności wykonuje się w aptece, inne w sklepie z kosmetykami naturalnymi, a jeszcze inne w laboratorium bądź hurtowni.

Na ogół jest to praca indywidualna, niezależnie od miejsca zatrudnienia. Często wymaga jednak kontaktu z pacjentami, szczególnie w aptekach i sklepach medycznych. W przypadku zatrudnienia w przemyśle medycznym – laboratorium bądź hurtowni – charakter i zakres obowiązków jest nieco inny. Często pracuje się przy maszynach i sprzętach, zazwyczaj w niewielkich grupach.

Wiele osób, po odbyciu praktyk i stażu, decyduje się pozostać w aptece. Tam obowiązki polegają głównie na wydawaniu i wytwarzaniu leków, ale nie wszystkich. Wyjątek stanowią produkty, które zawierają:

  • substancje psychotropowe z grupy I-N oraz II-P,
  • substancje odurzające
  • oraz substancje bardzo silnie działające.

W ramach pracy w aptece technik farmaceutyczny może przygotowywać leki do sprzedaży, a także udzielać pacjentom informacji o ich prawidłowym zastosowaniu i przechowywaniu. Może także zamawiać produkty lecznicze, wyroby medyczne oraz inne artykuły, które są sprzedawane w placówce. Do jego obowiązków należy również inwentaryzacja produktów lub organizacja pracy punktu aptecznego.

Obrót pozaapteczny

Zawodowy technik farmaceutyczny może zostać zatrudniony również poza apteką, tzn. w sklepach zielarsko-medycznych itp. Praca w takim miejscu wygląda podobnie do pracy w aptece. Jednakże z tym wyjątkiem, że jest nastawiona głównie na zamawianie i ewidencjonowanie towaru, a także obsługę klienta i sprzedaż wyrobów. W tego typu placówkach technik sprzedaje produkty, które nie wymagają recepty.

Laboratorium i przemysł

Praca technika farmaceutycznego w laboratorium, zależnie od stanowiska, będzie polegała na czymś innym. Może wymagać obsługi specjalistycznych urządzeń, sprzętu laboratoryjnego lub komputera. Ścieżka zawodowa w laboratorium może wymagać nadzorowania procesów technologicznych podczas produkcji określonych leków. Osoba zatrudniona w tego typu placówce ma możliwość przeprowadzania analiz i kontroli wykonywanych w przedsiębiorstwie produktów.

Ścieżka kariery

Rozwój jest ważnym elementem każdej ścieżki zawodowej. Jakie perspektywy ma w tej kwestii technik farmaceutyczny? Osoba z takim wykształceniem może samodzielnie prowadzić punkt apteczny (ale tylko po trzyletnim doświadczeniu w pracy w aptece ogólnodostępnej) lub sklep zielarsko-medyczny.

Co z awansem i rozwojem zawodowym w przemyśle? Tutaj również istnieje szansa na samorozwój. Po kilku latach zatrudnienia na danym stanowisku może pojawić się opcja awansu na stanowiska kierownicze, np. w dziale produkcji. Po jakimś czasie można zostać szefem zespołu lub kierownikiem zmiany.

Możliwości rozwoju zawodowego są uzależnione od chęci, zdobywania doświadczenia oraz indywidualnych predyspozycji.

Technik farmaceutyczny – nauka i praca [BLOG]
/in , /by

Wiele osób wiąże swoją przyszłość z medycyną, a konkretniej z zawodem lekarza. Jednakże w tak rozbudowanej dziedzinie jest jeszcze wiele innych profesji. Są one równie ciekawe oraz potrzebne. Jedną z nich jest technik farmaceutyczny. Osoba z takim tytułem może pracować przy produkcji, kontroli jakości lub wykonywaniu i wydawaniu leków w aptekach otwartych i szpitalnych. A jak zdobyć prawo do wykonywania tego zawodu? Do jakiej szkoły złożyć papiery?

Kto może zostać technikiem farmaceutycznym?

Zawód ten wiąże się z dużą satysfakcją, ale i odpowiedzialnością, dlatego nie będzie odpowiedni dla każdego. Praca ta wymaga długiego stania, dużej odporności psychicznej oraz sprawności manualnej. Ważna jest również odpowiednia koordynacja wzrokowo-ruchowa, umiejętność koncentracji i dobra pamięć. Ta profesja wymaga również dobrego słuchu, powonienia oraz wzroku. Zmysł ten jest niezwykle ważny u technika farmaceutycznego, szczególnie ostrość widzenia oraz umiejętność rozróżniania barw.

W tym zawodzie równie ważne są odpowiednie cechy charakteru. Przyszły technik farmaceutyczny powinien być przede wszystkim dokładny, skrupulatny oraz uczciwy, ale to nie koniec. Wybierając tę profesję trzeba być osobą odpowiedzialną, wykazującą się dużą samokontrolą oraz cierpliwością.

Praca w tym zawodzie wiąże się ze sprzedażą leków i obsługą klienta, toteż istotny jest takt, pozytywne nastawienie do ludzi, precyzyjne formułowanie myśli oraz empatia.

Jednakże najważniejsza jest pasja, motywacja oraz chęć do nauki i rozwoju.

Jak zdobyć kwalifikacje zawodowe?

Uzyskanie tytułu jest możliwe tylko po ukończeniu odpowiedniego kierunku w policealnej szkole medycznej. Aby przystąpić do nauki nie trzeba posiadać świadectwa maturalnego. Należy jedynie ukończyć szkołę średnią.

Kształcenie trwa dwa i pół roku, czyli w sumie 5 semestrów. Nauka odbywa się w formie dziennej, a kończy uzyskaniem świadectwa ukończenia szkoły policealnej. W trakcie kształcenia w szkole uczeń:

  • zyskuje podstawową wiedzę z zakresu farmacji,
  • uczy się określać właściwości leków,
  • dowiaduje się, jak wskazywać właściwy sposób zażywania leków,
  • zdobywa wiedzę dotyczącą tego, jak właściwie przechowywać leki,
  • uczy się jak udzielać pierwszej pomocy przedmedycznej,
  • dowiaduje się jak wytwarzać produkty lecznicze,
  • oraz uczy się, jak prowadzić obrót produktów, które sprzedawane są w aptece.

W szkole policealnej prowadzone są zajęcia zarówno teoretyczne, jak i praktyczne. W ramach zajęć teoretycznych należy zaliczyć m.in. takie przedmioty, jak:

  • organizacja działalności zawodowej,
  • podstawy anatomii, fizjologii i patofizjologii,
  • produkty kosmetyczne,
  • kompetencje personalne i społeczne,
  • oraz inne.

W ramach zajęć praktycznych na tym kierunku słuchacze uczą się techniki sporządzania leków, analizy produktów leczniczych i wyrobów medycznych oraz badania tożsamości surowców naturalnych.

Po 5 semestrze nauki w policealnej szkole medycznej, gdy powyższe zagadnienia są już odpowiednio opanowane, uczeń przystępuje do państwowego egzaminu zawodowego. Gdy go zda, otrzymuje dyplom Technika Farmaceutycznego.

Kolejny krok na drodze technika farmaceutycznego – staż zawodowy

Po uzyskaniu tytułu zawodowego należy odbyć dwuipółletni staż w aptece, ogólnodostępnej bądź szpitalnej. Staż odbywa się wyłącznie pod nadzorem magistra farmacji, który pełni funkcję opiekuna technika. Zakres obowiązków, które należy wykonywać w aptece, reguluje program stażu, zawarty w obowiązującym rozporządzeniu Ministra Zdrowia. Po ukończeniu tego etapu, technik zyskuje prawo do wykonywania zawodu.

Ścieżka kariery – praca 

Szczegółowo opowiemy o niej w kolejnym materiale, gdyż technik farmaceutyczny może pracować w wielu ciekawych miejscach i realizować się na wielu polach w branży. Jednym z najczęściej wybieranych miejsc zatrudnienia jest apteka ogólnodostępna lub szpitalna. Pracę można znaleźć również w punktach aptecznych i szeroko pojętym przemyśle farmaceutycznym, także w hurtowniach lub laboratoriach analitycznych. Co ciekawe z takim tytułem można pracować również w sklepach zielarskich, sklepach z suplementami czy kosmetykami naturalnymi.

Zawód technika masażysty – co warto o nim wiedzieć? [BLOG]
/in , /by

Wybór ścieżki edukacyjnej, która ma prowadzić do zdobycia wykształcenia, a następnie określonej pracy w zawodzie, nie jest łatwy. Często decyzja o przyszłości jest motywowana predyspozycjami oraz zainteresowaniami. Jeśli zaś czynnikiem decydującym jest także stabilność finansowa oraz pewność zatrudnienia, warto rozważyć profesje niszowe, w których wciąż brakuje wykwalifikowanych specjalistów. Jednym z takich zawodów jest technik masażysta. Co warto wiedzieć o tym stanowisku? Odpowiedź znajduje się w tym materiale!

Kim jest technik masażysta? – zawód i misja

Krótko mówiąc, jest to osoba, która wykonuje różnego rodzaju masaże, np. lecznicze, sportowe, kosmetyczne itd., ręcznie bądź przy pomocy specjalistycznego sprzętu. Fach ten wymaga dużego zaangażowania, rozległej wiedzy oraz praktycznych umiejętności. Jest to zadanie odpowiedzialne, ale pomoc ludziom w redukcji stresu lub niwelowaniu bólu to także satysfakcjonująca misja, która daje poczucie spełnienia.

Jak zostać zawodowym technikiem masażystą?

Najpierw, w dwuletniej szkole policealnej, trzeba zdobyć wiedzę z:

  • anatomii oraz fizjologii człowieka,
  • podstaw fizjoterapii,
  • zagadnień klinicznych.

Aby praktykować należy zdać Państwowy Egzamin Zawodowy przeprowadzany przez OKE, który składa się z części teoretycznej i praktycznej. Na podstawie zdanego egzaminu wystawiany jest dyplom zawodowy, który uprawnia do wykonywania zawodu.

Rodzaje masaży

Dziedzina ta jest bardzo rozbudowana, toteż rodzajów masaży, które może wykonywać zawodowy technik, jest bardzo wiele. Opowiemy pokrótce o tych najbardziej popularnych.

Leczniczy – technik wykonuje go w celu złagodzenia sztywności, napięcia oraz bólu mięśni, ale nie tylko. Ma na celu również:

  • poprawę stanu skóry,
  • pobudzenie krążenia,
  • łagodzenie napięcia psychicznego
  • oraz przezwyciężanie stresu.

Technik może go wykonywać w ramach umowy z NFZ, w szpitalach, przychodniach, salonach SPA oraz własnym gabinecie.

Wykonuje się go różnymi technikami, w tym głaskania, rozcierania, ugniatania, następnie ucisków, oklepywania, kończąc na wibracji, roztrząsaniu oraz wałkowaniu. Czynności te należy wykonywać jedną po drugiej, w określonej kolejności.

Relaks

Zawodowi technicy mogą spełniać się nie tylko w świadczeniu owych usług w kontekście fizycznym. Masaż wpływa też na psychikę, tzn. pomaga się zrelaksować, odstresować i zapomnieć o problemach. Wówczas zespół płynnych i rytmicznych ruchów, wykonywanych w określonym tempie, z określoną siłą, powinien powodować stan fizycznego oraz psychicznego odprężenia. Ruchom i czynnościom mogą towarzyszyć akcesoria w postaci urządzeń lub kosmetyków, które potęgują uczucie relaksu.

Masaż gorącymi kamieniami – wywodzi się z medycyny dalekiego wschodu, a konkretnie z Chin. Używa się do niego gładkich kamieni pochodzenia wulkanicznego, które są rozgrzewane do temperatury 50-60 stopni Celsjusza, w specjalnych podgrzewaczach. Suche kamienie naciera się oliwą, a następnie pociera się nimi ciało. Najpierw jego przednią część, a później tylną. Zabieg zaczyna się od delikatnego dotykania kamieniami. Gdy trochę ostygną, są dłużej przesuwane po skórze, zaś na końcu są na kilka minut pozostawiane na ciele.

Aromaterapia – to również popularny rodzaj masażu. Jego cechą charakterystyczną są naturalne olejki eteryczne, delikatnie wcierane w ciało. Zabieg ten jest bardzo odprężający i spersonalizowany, gdyż zapachy olejków można dobierać np. wedle indywidualnych preferencji lub potrzeb, danego dnia. W trakcie takiej sesji zyskuje się nie tylko odprężenie i relaks, ale również dogłębne nawilżenie skóry.

Shiatsu – technika ta pochodzi z dalekiej Japonii, lecz jego korzenie sięgają Chin. Często jest nazywana “akupunkturą bez igieł”, ze względu na charakterystyczne ruchy, będące podstawą zabiegu, oraz towarzyszące im odczucia osoby, która się mu poddaje. Ruch jest bowiem wykonywany czubkami palców, dłońmi, przedramionami, a nawet łokciami, kolanami lub stopami. Do nacisku wykorzystuje się ciężar ciała, nie siłę mięśni.

To tylko jedne z najpopularniejszych rodzajów masażu. Istnieje ich znacznie więcej!

Perspektywy – gdzie można pracować wykonując zawód technika masażysty?

W zależności od specjalizacji oraz zainteresowań, miejscem przyszłej pracy może być służba zdrowia, konkretnie szpital, przychodnia lub gabinet fizjoterapeutyczny. Zawodowych techników mogą zatrudniać także ośrodki takie, jak:

  • sanatoria,
  • uzdrowiska,
  • gabinety odnowy biologicznej,
  • kluby sportowe.

Masaże wykonywane w celach relaksacyjnych oferują również hotelowe SPA, dlatego i tam można znaleźć zatrudnienie w zawodzie.

Istnieje także możliwość prowadzenia własnego gabinetu!